آب به همراه هوا باعث پایداری زندگی بر روی سیاره‌ی ما می‌شوند. شما احتمالاً می‌توانید بدون غذا تا چند روز زنده بمانید، اما بدون آب امکان زنده ماندن برای چند روز وجود ندارد. آب خالص ماده‌ای بی‌بو، بدون رنگ و بدون مزه می‌باشد. آب برای عرضه‌ی اکسیژن و مواد معدنی به سلول‌ها مورد نیاز می‌باشد. یکی از مهم‌ترین الزامات برای فرایندهای هضم و جذب غذا درون بدن آب می‌باشد. به غیر از این، آب به عنوان یک عامل طبیعی برای سم زدایی بدن نیز عمل می‌کند. چندین نوع عملکرد دیگر در بدن نیز نیازمند آب می‌باشند و به همین دلیل تامین آب آشامیدنی سالم و فاقد هر گونه ناخالصی ضروری است.
 

برخی از حقایق شناخته شده و ناشناخته درباره‌ی آب لوله کشی

در آمریکا، آب حدود 85 درصد از مکان‌ها حاوی آرسنیک می‌باشد. آرسنیک ترکیبی است که باعث بروز سرطان و بسیاری دیگر از بیماری‌ها مانند فشار خون بالا، اختلالات رفتاری در کودکان، ضریب هوشی پایین و مسائل مربوط به سیستم تولید مثلی و سیستم عصبی مرکزی می‌گردد.
 
بر اساس گزارشات، آب لوله کشی در آمریکا با حدود 60 هزار ماده‌ی شیمیایی تیمار شده است. مساله‌ای که در این میان جالب است این است که این آب تحت نظارت قانون امنیت آب نوشیدنی سازمان حفاظت از محیط زیست قرار دارد. یکی از حقایق کمتر شناخته شده درباره‌ی آب لوله کشی این است که تقریباً 62 میلیون شهروند آمریکایی در معرض آب‌هایی قرار دارند که حاوی آلاینده‌هایی است که مرتبط با سرطان و بیماری‌های دیگر می‌باشد. این موضوع از سال 2004 بر اساس بررسی‌های انجام شده مشاهده گردید.
 
قانون آب آشامیدنی امن (1974) برای استانداردهای امن آب لوله کشی تنظیم شده است. اما بر اساس آنچه دانشمندان اعلام کردند، روش‌های تصفیه‌ی آب آشامیدنی تاحدی قدیمی است ولذا آب لوله کشی در کشور دارای خطرات جدی برای سلامت شهروندان می‌باشد.
 
آب فلوئوردار هنوز هم در آمریکا شایع می‌باشد، در حالی‌که این آب در اکثر بخش‌های اروپا ممنوع می‌باشد. این آب نه تنها مرتبط با بروز سرطان و ناباروری می‌باشد، بلکه خطرات مرتبط با با شکستگی‌های لگن به ویژه در سالمندان را افزایش می‌دهد.
در بررسی انجام شده بر روی حدود 11 میلیون شهروند آمریکایی مشاهده شد که آب لوله کشی حاوی داروهای مختلفی است که شامل داروهای ضد تشنج، آنتی بیوتیک‌ها، داروهای ضدافسردگی و حتی هورمون‌های جنسی می‌باشد.
 
پی برده شد که اکثر لوله‌های مربوط به آب لوله کشی از جنس لوله‌های سربی است که بیش از 100 سال قدمت دارند. به همین دلیل، این آب‌ها حاوی مقادیر زیادی سموم و آلاینده‌های مضر حتی بعد از تصفیه در کارخانه می‌باشند.
همه‌ی سیستم‌های آب شهری از فیلترهایی که توسط EPA به تصویب رسیده استفاده نمی‌کنند.
 
بر اساس گزارشات شورای حمایت از منابع طبیعی، هر ساله حدود 900 هزار نفر بر اثر مصرف آب آلوده مریض شده و 900 نفر نیز جان خود را از دست می‌دهند. موضوع تأسف برانگیز و تکان دهنده در این میان این است که بدانید 50 میلیون شهروند از وجود مواد رادیواکتیو موجود در آب لوله کشی رنج می‌برند.
 
مواد شیمیایی که در آب لوله کشی تجمع می‌یابد، به طور معمول دارای هیچ نوع مزه و یا بویی نیست. بنابراین مردم هنگام نوشیدن این گونه آب‌ها هرگز متوجه نمی‌شوند که آبی که می‌نوشند چقدر برای سلامتی آن‌ها مضر می‌باشد.
 
سمومی که آب لوله کشی را آلوده می‌سازد، هنگام نوشیدن این آب در بدن تجمع یافته و نشانه‌ها یا علائم آن در بدن از بین نمی‌رود. این سموم تا سال‌ها در بدن باقی مانده و باعث بروز عوارض جدی برای سلامتی انسان می‌گردد.
 
تمام حقایق مربوط به آب لوله کشی که در بالا ذکر شد، باید در هنگام مصرف آب لوله کشی در نظر گرفته شود. حقایق متعدد دیگری نیز در این رابطه وجود دارد که هنوز از آن بی‌خبر هستیم. از آن‌جا که احتمال کمی برای بهبود این نوع آب لوله کشی وجود دارد، تنها راه حل ممکن استفاده از فناوری تصفیه‌ی آب خانگی می‌باشد. به این شیوه می‌توانید اطمینان حاصل کنید که آبی که خود و خانواده‌تان مصرف می‌کنید، کاملاً امن و عاری از خطر می‌باشد.
 
نقطه‌ی جوش آب چیست؟
نقطه‌ی جوش یک ماده دمای دقیقی است که در آن دما یک ماده‌ی خاص از حالت مایع به حالت بخار و یا گازی شکل تغییر ماهیت می‌دهد. به عبارت دیگر، نقطه‌ی جوش دمایی است که در آن حالات مایع و بخار یک ماده در تعادل باقی می‌مانند. یکی از مهم‌ترین الزامات برای فرایندهای هضم و جذب غذا درون بدن آب می‌باشد. هر عنصر یا ماده‌ای بر اساس آرایش ماده و یا ذرات موجود در ترکیب دارای یک نقطه‌ جوشی استاندارد می‌باشد. این دمای خاص با توجه به شرایط محیطی اطراف مانند ارتفاع و فشار جوی در نوسان می‌باشد.
 
ما روزانه برای اهداف مختلفی مانند تهیه‌ی انواع نوشیدنی‌هایی مثل قهوه و چای، پختن غذا، ضدعفونی کردن تجهیزات پزشکی و غیره آب را می‌جوشانیم. با این‌حال، باید توجه کرد که نقطه‌ی جوش آب با چندین عامل تغییر می‌کند.
 
نقطه‌ی جوش به عنوان دما هنگامی که فشار بخار یک ماده و یا مایع مشابه با فشار خارجی یا فشار جو اطراف محلول ‌باشد، تعریف می‌شود. افزایش بیشتر در دمای نقطه‌ی جوش، به عنوان گرمای نهان بخار نامیده شده که به تغییر حالت مایع به حالت گازی شکل کمک می‌کند. به این ترتیب، آب حرارت دیده در دمای بالاتر از نقطه‌ی جوش به صورت بخار تبخیر می‌شود.
نقطه‌ی جوش آب بر حسب درجه‌ی سیلسیوس برابر با 100 درجه در فشار یک اتمسفر می‌باشد. حباب‌های هوا بر روی اطراف ظرف در زمان حرارت دهی تشکیل می‌شود.
 
نقطه‌ی جوش آب در فارنهایت: هنگامی‌که در فشار یک اتمسفری اندازه گیری می‌شود، برابر با 212 درجه فارنهایت می‌باشد. مشاهده شده که هر 500 فوت افزایش ارتفاع منجر به 1 درجه کاهش نقطه‌ی جوش آب می‌گردد.
 

عوامل موثر بر نقطه‌ی جوش آب

تغییر در نقطه‌ی جوش با اشاره به جنبه‌های خاص، یک موضوع جالب برای پروژه‌های علمی می‌باشد. قابل فهم است که هنگامی‌که در مورد این موضوع بحث می‌کنیم، باید یک فشار یک اتمسفری استاندارد حفظ گردد. به طور کلی، نقطه‌ی جوش در یک محلول با توجه به فشار اطراف مایع در آن زمان خاص تغییر می‌کند و این تغییر در دمای جوش به طور مستقیم متناسب با فشار می‌باشد.
 
هنگام صحبت در مورد نقطه‌ی جوش، باید بدانیم که نقطه‌ی جوش در ارتفاعات بالاتر که فشار هوا پایین می‌باشد در مقایسه با نقطه‌ی جوش استاندارد اندازه گیری شده در 1 اتمسفر و یا 760 میلی‌متر جیوه، پایین‌تر می‌باشد. این موارد پدیده‌ی تقطیر آب در دمای بسیار پایین‌تر را در آزمایشگاه‌ها توضیح می‌دهد. در چنین مواردی، فشار در سطح حداقل به عنوان مثال در فلاسک‌‌های خلاء حفظ می‌شود که در نهایت آب جوش در دمای پایین‌تر از نقطه‌ی جوش استاندارد تهیه می‌شود. بنابراین، فشار معمولاً هنگام نوشتن نقطه‌ی جوش یک مایع خاص ذکر می‌شود.
 
فاکتور دیگری که نقطه‌ی جوش آب را افزایش می‌دهد، وجود املاح و یا ترکیبات دیگر در آب می‌باشد. این موارد به عنوان عوامل افزایش دهنده‌ی نقطه‌ی جوش شناخته شده و دارای خواص کولیگاتیو اساسی در شیمی می‌باشند. به صورت دقیق‌تر، نقطه‌ی جوش در فرم خالص پایین‌تر از فرم آب نمک و یا هر نوع محلول دیگری است که با افزودن ترکیبات تهیه می‌شوند. شما می‌توانید این موضوع را خودتان در خانه و یا در آزمایشگاه امتحان کنید. به همین ترتیب، نقطه‌ی جوش یک حلال خالص پایین‌تر از محلول آن می‌باشد.
 
در صورتی‌که شما نقطه‌ی جوش آب را با هیدروژن سولفات یا دیگر ترکیبات هیدروژنه مقایسه کنید، متوجه می‌شوید که آب دارای نقطه‌ی جوش نسبتاً بالاتری نسبت به محلول‌های دیگر می‌باشد. این افزایش دما به واسطه‌ی وجود پیوندهای هیدروژنی قوی است که مولکول‌های آب را به صورت محکمی به هم متصل کرده است.
 
 منبع: Ningthoujam Sandhyarani – ساینس استراک